BAVUL

Uykunun mahmurluğu içinde kapının önündeki bavula anlam verememişti. Uzun süreli aile tatillerinde kullanılırlardı. Çok uzun zamandır kullanılmamıştı. Bavulun tekerleklerine sıkışmış deniz kumunu fark etti, üzerindeki şarap lekesini de.

“Bavul…” dedi içinden. “Sadece bir bavul.”

Sabahın sessizliğiyle kendi sessizliği çarpıştı, bavulun varlığı o sessizliği bozdu. Artık sessizliğin içinde yoğun bir gürültü vardı. Bavul, ara sıra sanki başını kaldırıp ona “Bunu da hatırlıyor musun?” diye soruyordu.

Bir süre sonra aralarında sessiz bir sohbet başlamıştı. “Yine mi doldurdun içini?” diye sordu bavula. Bavul sustu.

O anda fark etti. Onu tatil dışında hiç kullanmamıştı. Evde, balkonda durduğu yerde bir boşluk olsun istemiyordu. Bunun için çaba da gösteriyordu. Bavul eve her dönüşünde içindekileri boşaltır, her şeyi özenle yerine koyar, bazen üzerini sıkıca örtülerle kapatırdı. Gitmeyi çağrıştırmasın, ya da gitmek istendiğinde hemen bulunmasın diye.

Üstelik yeniydi. İçindekiler değişebilirdi ama o hep tatil bavulu olarak kalacaktı. Belki bir gün içine bebek kıyafetleri koyacaklardı, belki ileride katlanabilir bastonlarını. Ama o bavul evde kalmalıydı. Yol arkadaşıydı; bırakıp gitmek olmazdı.

Su geçirmezdi, ayakları sağlamdı. Ne çok yer görmüş ama hep sapasağlam dönmüştü. Havalimanlarındaki çalışanlar bile parçalayamamıştı onu. İçi hep kuru kalmıştı.

Zaman zaman fermuarı açık kaldığında içinden bir şeyler alınmaya çalışılmıştı ama bavul eşyalarını her zaman korumuştu. Yeni bir bavul istemediğini fark etti. Bu, tanıdığı, sınırlarını bildiği bir bavuldu. İçinin ne kadar aldığını biliyordu,  kalitesini defalarca test etmişti. Her şeye rağmen yolda parçalanmamıştı, içindekileri zaman zaman kırmış olsa da.

Biran bavul, ağırlığa dayanamayarak yan devrildi. Sanki onun da yaşamında da bir şeyler devrilmiştir. O an anlamıştı: Bavulun yeri artık boş kalacaktı.

Bir süre sessizce durdu. Sonra telefona uzandı. Parmakları titredi, nefesini tuttu.

— Baba… bavul…Sözünü tamamlayamadan babası araya girdi:— Bavulu boşaltma kızım, bırak gitsin. Yanındayım her zaman dedi.